Mijn Reis: Van Stilte naar Stem
Iedereen heeft een verhaal, en dat van mij begint als een stil meisje dat liever observeerde dan sprak. Ik was altijd rustig, luisterend naar de wereld om me heen. Maar dat veranderde in mijn zesde leerjaar. Het was alsof er iets in mij ontwaakte: ik begon mezelf meer te laten horen, en mijn sociale kant bloeide helemaal open. Dat jaar was een belangrijk keerpunt in mijn leven en heeft mij gevormd tot de persoon die ik nu ben: iemand die graag haar stem gebruikt om te verbinden, te inspireren en verhalen te delen.
Het verlegen kindje
Als kind was ik altijd verlegen en praatte ik zeer weinig, wat sommigen die mij pas kennen nooit zouden verwachten. Alles veranderde in het zesde leerjaar. Plotseling bloeide ik open en verraste ik mezelf en anderen om me heen met mijn spraakzaamheid. Zelfs mijn leerkracht, meester Walter, had gezegd op het oudercontact dat ik al die stille jaren aan het inhalen was. Hier moesten wij allemaal goed om lachen. Het was alsof een vuur binnenin mij werd aangestoken, en ik besefte dat het laten horen van mijn stem heel leuk was. Sindsdien werd ik als kind ook heel vaak het advocaatje van de klas genoemd. Dit vond ik natuurlijk super leuk om te horen. Hierdoor was als kind mijn droom om rechten te studeren en een advocaat te worden net zoals mijn tante Fatma waar ik altijd naar heb opgekeken.
Feyza, het verlegen kindje :)
Waarom Ik Communicatie Studeer
Hoewel ik rechten zeer interessant vind, vond ik de richting communicatiemanagement toch iets interessanter. Toen ik de Hogeschool PXL in Hasselt ontdekte, voelde het als thuiskomen. De warme sfeer, de toegewijde docenten en de nadruk op praktijkgericht leren spraken me direct aan. Hier vond ik niet alleen een plek om mijn vaardigheden te ontwikkelen, maar ook heel veel leuke connecties met zeer toffe klasgenoten. Voor iemand zo mondig als ik, is het zeer moeilijk om in een aula te zitten met 200 mensen, en een docent waarmee je bijna geen contact mee hebt. Daarom is de Hogeschool PXL dé perfecte school voor mij. Bovendien krijg ik ook een vak genaamd wetgeving! Het is dus een win win situatie :p !
Selfie met mijn lieve klasgenoot Iva ❤️
Fey-ZAAG
Wat leerkrachten op de basisschool leuk vonden aan mij was dat ik mondig was, maar ik stoorde ook niemand. Ze zeiden dat de manier op hoe ik interactief bezig was tijdens de lessen, altijd aangenaam was. Bovendien kon ik ook altijd samen lachen leerkrachten en grapjes die er gemaakt werden. Ik had een hele goede band met meester Walter. Hij noemde mij soms ‘Feyzaag’ voor de grap omdat ik soms nogal eens kon zagen.
P.S.: Op de laatste dag van mijn basisschool heb ik speciaal voor meester Walter een zaag gekocht, met “FeyZAAG” erop gegraveerd. We moesten met heel de klas lachen hierom, en het was een mooie afsluiter. Het was een jaar om nooit meer te vergeten; het jaar waarin ik openbloeide.
Zou meester Walter trots zijn op mij?
Terwijl ik mijn verhaal vertel, vraag ik me af: zou meester Walter trots zijn op wie ik vandaag ben geworden? Zou hij glimlachen om de herinneringen die we deelden, om de uitdagingen die ik heb overwonnen en om de passie die me drijft? Ik geloof dat hij dat zou zijn. Ik geloof dat zijn steun en aanmoediging me hebben gevormd tot de persoon die ik ben, vastberaden om de wereld te veranderen met mijn stem en mijn passie voor communicatie. En hoe weet ik dat zo zeker? Omdat ik geloof in de kracht van communicatie, de stille kracht die luider spreekt dan woorden ooit kunnen.